Toen en nu - Stadshaven

De havenkom werd rond 1200 gegraven en was van grote invloed op de scheepvaart. De haven was noodzakelijk voor de handel en om de markt te voorzien van koopwaren. Omdat de landwegen in de winter niet goed begaanbaar waren, kwamen goederen vaak via het water Goes binnen.

Ondernemende Goesenaren maakten volop gebruik van de economische groei die de haven bracht. In een paar groeistuipen kwamen er steeds grotere houten huizen met stenen kelders aan de haven te staan. Zakkendragers droegen de goederen zoals zout, graan, meel, steenkool en andere spullen vanaf de schepen naar de pakhuizen in de stad. Een zwaar beroep. Met name de bruisende zouthandel ging gepaard met barre leefomstandigheden voor de arbeiders, die in de zoutketen langs het havenkanaal werkten. Bij de grote stadsbrand van 1554, die in een van deze keten begon, brandde bijna een derde van Goes af. Enkele kelders onder de huizen aan de kaden zijn daarom ouder dan de huizen zelf. De huizen werden na de brand opnieuw opgebouwd in steen.

Nog steeds vind je rond de Stadshaven verwijzingen naar de eeuwenoude handelsfunctie van de stad. Niet alleen in het Visperk, waar de binnengekomen vis werd verhandeld, maar ook in de namen van de Bier- en Turfkade direct rondom de haven. De Blaauwe Steen verwijst naar de plaats waarop de leden van het bier- en zakkendragersgilde dobbelden om het werk. Dat ging zo: na een oproep vanuit de haven dat er werk was, stroomde het kleine straatje vol met leden van de gilden. Door te dobbelen verdeelden ze het laden en lossen van de schepen en de boerenkarren onder elkaar. De persoon met de hoogste worp kreeg de klus. Eerst werd dit in de gildekelders gedaan. Maar vanwege de vele vechtpartijen besloot het stadsbestuur in de zeventiende eeuw dat het dobbelen voortaan buiten moest gebeuren bij de Blaauwe Steen. In 2021 is een replica van deze steen onthuld.

Meer informatie: erfgoedvangoes.nl