Toen en nu - Visperk
Heb je je ooit afgevraagd wat dat kleine gebouwtje is op de Turfkade in Goes? Dit heet het Visperk. Het was hier vroeger altijd een drukke bedoening met visverkopers en kopers. Voor dit verhaal nemen we je mee naar de vijftiende eeuw.
Het Goese Visperk was eeuwenlang een belangrijke plek voor de vishandel. Hier kwam alle verse vis uit de haven binnen voor de verkoop; een visafslag dus. Hoe werkte dat? De afslager zat in het gebouwtje. De visverkoopsters zaten op de houten banken. Zij boden op de partijen vis en verkochten de verse vis langs de deur of op de Vismarkt. Tot 1920 ging dat zo.
Scheldpartijen
Keurmeesters zorgden ervoor dat alles ordelijk verliep bij het Visperk. En dat was nodig, want de visverkoopsters konden flink ruziemaken en elkaar uitschelden. Omstanders vonden dat vervelend. In 1705 besloot het stadsbestuur daarom dat de verkoop van vis alleen nog om negen uur ’s ochtends en om vijf uur ’s middags was toegestaan.
Zeemeermin
Vroeger bewaakte een nachtwacht de binnenstad. Hij had een vaste route. Uit een beschrijving uit 1469 van de route die de nachtwacht maakte, weten we dat er naast het Visperk een kappelletje stond: het Sint-Pietershuisje. Hoe het Visperk en het kappelletje er toen uitzagen, weten we niet. Maar het Visperk bestond dus toen al! In 1647 is het Visperk helemaal vernieuwd. Vanaf dat moment zat er een mooie zeemeermin op het dak. In 1912 is het gebouwtje op de Turfkade weer opnieuw opgebouwd, maar de zeemeermin bleef. Tot in 1982 iemand de zeemeermin heeft gestolen. Niemand weet waar ze is gebleven. Gelukkig maakte beeldhouwer Peter de Jong uit Middelburg snel een nieuwe meermin. Tijdens de Kadefeesten van 1983 werd ze onthuld. Vandaag de dag is het Visperk nog steeds een bijzondere plek in Goes. Het herinnert ons aan andere tijden, die Goes hebben gemaakt tot wat Goes nu is.
Visperk
