Marlies de Koster
Marlies de Koster ging 10 jaar geleden nog door het leven als Paul. Na een jarenlang proces kan ze nu eindelijk zichzelf zijn. ‘Ik ben er trots op dat ik van beide werelden iets heb meegekregen.’
Ik wist dat het niet normaal was
‘Ik was elf jaar toen ik stiekem in de kledingkast van mijn moeder rommelde. Ik trok haar kleding aan en voelde aan haar panty’s. Het was een onbeschrijfelijk fijn gevoel, maar ik wist dat het niet normaal was. Gelukkig verdwenen deze vrouwelijke gedachten toen ik op mijn 16e een brommer kreeg. Wat was dat een opluchting!’
Na 40 jaar deelde ik mijn geheim
‘Jaren later leerde ik mijn vrouw kennen. We kregen drie kinderen en ik was hoteldebotel van haar. Maar toen zij nachtdiensten draaide voor werk, kwam het gevoel weer terug als ik voor de spiegel stond. Ik trok haar kleding aan en bestelde hormonen. Het was een drang waar ik geen vat op had. Daarnaast zat ik veel in chatgroepen waar ik me voordeed als vrouw. Hier kon ik zijn wie ik wilde zijn. Jarenlang hield ik het vol om zo te leven, totdat het misging. Ik kreeg een herseninfarct. Toen besefte ik dat ik zo niet langer kon doorgaan. Na 40 jaar deelde ik mijn geheim: ik wil een vrouw zijn. Niet voor even, maar voor altijd.’
Tijd is alles
‘Natuurlijk was dit moeilijk voor mijn gezin. Maar tijd is alles. Samen met mijn vrouw zocht ik hulp en startte ik mijn transitie van Paul naar Marlies. Mijn vrouw en ik zijn nog steeds samen en ik heb een sterke band met mijn kinderen. Ik werk bij de gemeente Goes en hier accepteren ze mij volledig. Soms levert mijn transitie zelfs grappige situaties op. Mensen verwachten bijvoorbeeld niet dat ik goed kan inparkeren als vrouw. Dan zie je ze vol verbazing kijken. Ik kan hier erg om lachen.’
